Manisa’da Çiftçiler Buğdaydan Vazgeçip Enginara Odaklandı
Manisa’da buğday üretiminden para kazanamayan çiftçi, ihraç ürünü olarak enginara yöneldi. Soma ilçesine bağlı Hatun Mahallesi’nde çiftçi olan Cafer Bülbül, “Buğday ekmiyorum. Neden ekmiyorum? Geçen yıl buğday 7,5 liraydı, şimdi 5 lira. Üretilebilecek ürünleri yetiştirmeye çalışıyorum” dedi. İthal edilebilecek ürünler değil, ihraç ediliyor. Bazen o ürünü ekiyorsunuz diyebilirim.” “İthalat geliyor para kazanamıyorsunuz. O zaman çiftçi mağdur oluyor” dedi.
Manisa’nın Soma ilçesine bağlı Hatun Mahallesi’nde çiftçilik yapan mahalle muhtarı Cafer Bülbül, artık para kazandırmadığı için buğday yerine enginar ektiğini söyledi. Bülbül, şunları kaydetti:
“AMACIMIZ ENGİNAR İHRACATI”
“Geçen yıl ilk kez araştırmalar sonucunda yılda bir kez dikilen İspanyol A-106 enginarının ekimini yaptım. İspanyol A-106 enginarı 12 ay ekim yapılabilen bir enginardır. Bu yıl, Bu enginarı ilk kez mayıs ayında diktim. Şimdi enginarı kendi lokasyonumuzda bir ay içinde hasat edeceğiz. Dünyaya baktığımızda enginarın ilk yetiştiği yerler Mısır ve Kıbrıs’tır. Enginarımızı onlardan önce dikeceğiz. .Amacınız enginarımızı Türkiye’de ve dünyada üretime geçmeden önce üretmek.Amacımız ihracata ulaşmak.Geçen yıl Soma ve çevresine ilk kez enginar ekmiştim.Bu ay değildi.Biz Bu ekim konusunda arkadaşlarımızı bilinçlendirerek ihracat potansiyelini hayata geçirmek istiyorum. 23 dönümlük bu alana 18 bin kök enginar dikildi. Mayıs ayında buraya enginar ekmiştim. O zamanlar havalar çok sıcaktı ve havalar ısınmaya başlamıştı. serinlediler büyüdüler.Bu bitki sürekli suya ve gübreye ihtiyaç duyuyor Bu enginar diğer enginarlardan farklı olarak bir yıl ekilir ve bir yıl içinde hasat edilir. Bayrampaşa ve Sakız enginarlarıyla karşılaştırıldığında İspanyol enginarlarından tek seferde aynı verimi alabilirsiniz çünkü 4-5 yıl sürüyor.
“GÜBRE VE AKARYAKIT MALİYETİ BİZİ ZORLUK EDİYOR”
Enginarlar kendi aralarında sınıflandırıldığında çanak enginar, kalp enginar ve yavru enginar olarak sınıflandırılır. Bütün bunların alıcısı da tüketicisi de çok farklı. Diktiğimiz bu yerde 18 bin saplı enginar var. Bunları aldığımda 13 liraydı, şimdi fideler 17 liraya çıktı. Fidanlara 180-190 bin lira ödedim. Damla gübrelemesi ve mazot… Gübre ve mazot bizim için biraz zorlu. 3-4 gündür burada araba kullanıyorum. Burada damlama sistemi var, onunla suluyorum. Mevcut pazarın güzel bir şey olacağını düşünüyorum. Şu anda lükse gerek yok. Şu anda bana teklif edilen para adet başına 18 lira ile 15 lira arasında. İstediğimiz verimi alabilirsek bizi kurtarabileceğini düşünüyorum. Bize para bırakıyor. Bu da çalışma ve çaba gerektirir. Buğday ekmiyorum. Neden ekmiyorum? Geçen yıl buğday 7,5 liraydı, şimdi 5 lira oldu. İthal edilebilecek eserler değil, ihraç edilebilecek eserler yetiştirmeye çalışıyorum. Şunu söyleyebilirim, bazen bir şey ekiyorsunuz, ürün ithal ediliyor ve para kazanamıyorsunuz. Daha sonra çiftçi mağdur oluyor. Amacım ülke ihracatını desteklemek, ithal değil, ihraç edilen ürünleri yetiştirmek. Şu anda bu enginar Avrupa’da yetişmiyor. Mısır’da, Kıbrıs’ta yetişiyor, bu bölgede yetişiyor, başka yerde yetişmiyor. “Artık enginarı herkesten önce biz pazara sunacağız.”
